دستگاه فلزیاب M2R II

این سیستم یکی از ساده ترین و قدیمی ترین تکنولوژی های مورد استفاده در صنعت فلزیاب است

که شناخت و بررسی ان برای خوانندگانی که قصد اشنایی با فلزیاب ها را دارند، از نخستین گام های مطالعه در این حوزه است.

فلزیاب های نوع BFO از دو نوسان ساز امواج رادیویی استفاده می کند که در فرکانس های نزدیک به هم تنظیم می شوند.

اولین نوسان ساز، نوسان ساز جستجوگر نام دارد و دیگری، نوسان ساز مبنا نام دارد.

خروجی این دو نوسان ساز به یک ترکیب کننده ارسال می گردد که فرکانس های مختلف حاصل از برایند فرکانس ها را ساخته و سیگنالی را ارائه می دهد.

در این نوع دستگاه ها از دو سیم پیچ، یک سیم پیچ بزرگ در انتن و یک سیم پیچ کوچک در داخل جعبه کنترلی استفاده می کنند.

هر سیم پیچ به یک تولیدکننده ارتعاش که هزاران پالس در هر ثانیه تولید می کند، وصل است. اختلاف فرکانس تولیدی در سیم پیچ بزرگ و کوچک مقدار ثابتی است.

با عبور سیم پیچ بزرگ از روی فلز، میدان القایی در فلز ایجاد می شود. با تداخل میدان القایی با میدان سیم پیچ بزرگ،

اختلاف فرکانس بین سیم پیچ کوچک و بزرگ تغییر می کند، سپس این اختلاف فرکانس توسط سیستم شنیداری به بوق هایی تبدیل می شود

و فرد متوجه می شود که زیر خاک، فلزی وجود دارد. این روش کم هزینه ترین روش است

برای مثال طلایاب به دستگاهی گفته می شود که توانایی تشخیص آهنی یا

غیر آهنی بودن فلز از فلزات دیگر را داشته باشد.

اگر به طور ساده بخواهیم عملکرد یک دستگاه گنج یاب را شرح دهیم به این صورت می باشد.

که این دستگاه یک میدان مغناطیسی در حول دیسک خود ایجاد می کند.

بانزدیکترین دیسک به زمین یا محیط های دیگر اگر فلزی در آن محدوده باشد میزان شدت میدان مغناطیسی را تغییر می دهد.

در این شرایط احتمال وجود فلز در آن منطقه وجود دارد.

البته بسته به میزان شدت تغییر میدان مغناطیسی و توانایی دستگاه عمق جستجو مشخص می شود.

مثلا برای فلزات قدیمی که مدت هاست زیرخاک هستند.

فرکانس آنها بسیار بالاست و به همین علت در بسیاری از موارد می شنوید که دستگاه به اشتباه تشخیص داده است.